บริเวณที่พบ : อาคารศิริวิทย์
ลักษณะพิเศษของพืช : ไม้ประดับ
ลักษณะทั่วไป
ต้น : เป็นพืชยืนต้น มีความสูงราว 15 เมตร ลำต้นตรงไม่แตกกิ่งก้านสาขา
ใบ : ใบเป็นใบประกอบ แตกออกเป็นกระจุก บริเวณยอด ใบย่อยเป็นเส้นตรง ใบที่ร่วงแล้วจะมีรอบก้านใบเป็นเส้น
ดอก : ดอกช่อ ออกบริเวณโคนใบล่างสุด กลีบหุ้มช่อดอกขนาดใหญ่ดอกย่อยแยกเป็นดอกตัวผู้และดอกตัวเมีย
ผล : ผลรูปกลมหรือรี ผลสุกจะเปลี่ยนจากเขียว เมล็ด เมล็ดมีขนาดใหญ่เป็นสีแดง ขึ้นอยู่ตามป่าดงดิบ นิยมปลูกในบ้านสวน
ของชาวชนบท เพาะเมล็ด แยกหน่อ
ประโยชน์ : เมล็ดช่วยขับปัสสาวะปวดท้องแน่นท้อง บิด แผลเน่าเปื่อย ฆ่าพยาธิ เปลือกผลช่วยขับลม ขับปัสสาวะ แก้ท้องอืดแน่น ท้องเสีย ผลอ่อนช่วยเจริญอาหาร ขับเสมหะ แก้เมาอาเจียน ไอ สมานแผลดอกตัวผู้เป็นยาหอม บำรุงกระเพาะ แก้กระหายน้ำ
ข้อมูลจากภูมิปัญญาไทย : ชาวบ้านนิยมเคี้ยวหมาก โดยนำเปลือกผลและเมล็ดอ่อน เคี้ยวร่วมกับพลู